Η Σκόπελος είναι ένα από τα νησιά των Βορείων Σποράδων, το δεύτερο νησί στη σειρά μετά τη Σκιάθο. Έχει έκταση περίπου 96 τετρ. χλμ. και περίμετρο 67 χιλιόμετρα. Έχει δύο βουνά, το Παλούκι (565 μ. ύψος) και το Δελφί (680 μ. ύψος).
Γεμάτη με πυκνά δάση που καλύπτουν σχεδόν το 80% της έκτασής της, θεωρείται το πιο πράσινο νησί του Αιγαίου. Έχει καλή τουριστική υποδομή, συγκεντρώνει όμως λιγότερο κόσμο (30.000 άτομα 15/8/2007) από τη γειτονική κοσμοπολίτικη Σκιάθο και διατηρεί σε μεγαλύτερο βαθμό τον παραδοσιακό χαρακτήρα της.
Η Σκόπελος είναι ένα νησί με θαυμάσιες αντιθέσεις, ένα συνεχές ταξίδι μέσα στο χρόνο από το παρόν στο παρελθόν και το ανάποδο. Διαθέτει ιδιαίτερα πλούσιο και ποικίλο φυσικό περιβάλλον και παρά τη μικρή της έκταση, παρουσιάζει σπάνια γεωμορφολογία με έντονες αντιθέσεις και πολλές περιοχές υψηλής οικολογικής αξίας.
Δαντελωτές ακτές, επιβλητικά καταπράσινα βουνά, βιότοποι εξαιρετικής ομορφιάς και μοναδικά οικοσυστήματα «προικίζουν» τη γη της Σκοπέλου με εντυπωσιακά τοπία, τα οποία σε συνδυασμό με το ήπιο κλίμα, καθιστούν το νησί ιδανικό προορισμό για διακοπές.
Η Χώρα της Σκοπέλου, στα βόρεια του νησιού, είναι μια παραδοσιακή νησιώτικη πόλη, με χαρακτηριστική αρχιτεκτονική και όμορφα καλντερίμια, η οποία μάλιστα έχει κηρυχθεί παραδοσιακός οικισμός. Η Χώρα αλλά και ολόκληρο το νησί είναι γεμάτο από παλιές παραδοσιακές εκκλησίες, ξωκλήσια και μοναστήρια. Ανεβείτε στην Παναγίτσα του Πύργου, στην άκρη του λιμανιού στο κάστρο και θαυμάστε τις υπέροχες εκκλησιές, τα γραφικά δρομάκια, τα απότομα βράχια και τη θέα του απέραντου Αιγαίου.
Στη Βόρεια και ανατολική πλευρά της Σκοπέλου οι ακτές είναι βραχώδεις, ενώ στα νότια και δυτικά οι πλαγιές δημιουργούν τις υπέροχες καταπράσινες παραλίες του νησιού. Στη νότια πλευρά βρίσκονται οι περισσότερες παραλίες: ο Στάφυλος, το Βελανιό, ο Αγνώντας, το Λιμνονάρι, ο Πάνορμος, οι Αντρίνες, η Μηλιά, το Καστάνι, το Έλιος, η Αρμενόπετρα, ο Άγιος Ιωάννης στο Καστρί και πολλές άλλες, «πνιγμένες» στο πράσινο του πευκοδάσους.
Τα μέρη που μπορεί να επισκεφτεί κανείς στο νησί της Σκοπέλου είναι αμέτρητα:
Τον παραδοσιακό επίσημα χαρακτηρισμένο ως διατηρητέο οικισμό της Χώρας του νησιού με τις πολυάριθμες εκκλησίες του και τα υπέροχα εκκλησιαστικά μνημεία. Η περιήγηση στα πεντακάθαρα γραφικά σοκάκια της Χώρας αποτελεί μοναδική εμπειρία.
Ακόμη στην πρωτεύουσα του νησιού, το Ενετικό Κάστρο των Γκύζη, η παλιά Επισκοπή, το Λαογραφικό Μουσείο, το Αρχαίο Ασκληπιείο στη θέση Αμπελική, το σπίτι του λογοτέχνη Παύλου Νιρβάνα.
Ξεχωριστή εμπειρία αποτελεί και η επίσκεψη στα εργαστήρια των παραδοσιακών καλλιτεχνών του νησιού, που δουλεύουν αιώνες τον πηλό, το ξύλο, το γυαλί, το μέταλλο. Γεύσεις όπως η παραδοσιακή Σκοπελίτικη τυρόπιτα στους παραδοσιακούς φούρνους του νησιού είναι γεύσεις μοναδικές.
Κανείς δε θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ο Έβρος είναι ένας ακόμα ποταμός. Εκτός του ότι αποτελεί φυσικό σύνορο ανάμεσα σε Ελλάδα-Τουρκία και Ελλάδα-Βουλγαρία, η πορεία του ανέκαθεν καθόριζε τις τύχες του τόπου.
Οι αρχαίοι τον θεωρούσαν σαν τον μεγαλύτερο ποταμό του τότε γνωστού κόσμου, παρόλο που δεν είναι παρά ο μεγαλύτερος σε μήκος στην Βαλκανική χερσόνησο.
Σχεδόν 30 χιλιόμετρα πριν από τις εκβολές του ο Εβρος ποταμός χωρίζεται στα δύο σχηματίζοντας ένα τεράστιο μακροσκελές τρίγωνο. Η δελταϊκή πεδιάδα που δημιουργείται έχει συνολική έκταση 200.000 στρέμματα τα οποία μοιράζονται η Ελλάδα (150.000) και η Τουρκία.
Τα 80.000 στρέμματα από αυτά που βρίσκονται επί του ελληνικού εδάφους αποτελούν την έκταση η οποία έχει ενταχθεί στη διεθνή Σύμβαση Ραμσάρ. Η επίσημη ονομασία του Δέλτα του Έβρου είναι «Αινήσιον Δέλτα».
Μέχρι την δεκαετία του 1950 αυτός ο τόπος ήταν παρθένος και ουσιαστικά ανεξερεύνητος. Μετά άρχισαν τα έργα αποστράγγισης, υψώθηκαν αναχώματα, χαράχθηκαν χωματόδρομοι, ευθυγραμμίστηκε η κοίτη του ποταμού και αποξηράνθηκαν μεγάλες εκτάσεις για καλλιέργειες. Τα 20 τελευταία χρόνια οι δραστηριότητες αυτές, πάντως, έχουν σταματήσει.
Η μεγάλη αξία του Δέλτα του Έβρου βρίσκεται στην πλούσια ορνιθοπανίδα του. Εδώ έχουν παρατηρηθεί τουλάχιστον 316 είδη πουλιών από τα 420 περίπου που υπάρχουν στην Ελλάδα!
Είναι σπάνιο φαινόμενο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα και το οικοσύστημα λειτουργεί σαν βιότοπος για φώλιασμα, ως καταφύγιο για μεγάλους πληθυσμούς υδρόβιων πουλιών από τις βόρειες περιοχές της κεντροανατολικής Ευρώπης κατά την διάρκεια του χειμώνα και ως ζωτικός χώρος συγκέντρωσης και ανάπαυσης μεγάλου αριθμού μεταναστευτικών πουλιών.
Αντίστοιχα στην περιοχή του Έβρου έχουν παρατηρηθεί 46 είδη ψαριών, 7 είδη αμφίβιων, 21 είδη ερπετών και περισσότερα από 40 είδη θηλαστικών. Δύο είναι οι μεγάλες λιμνοθάλασσες –τα πολυτιμότερα υγροτοπικά συστήματα– στο Δέλτα.
Της Δράνας (ή λίμνη του Δράκοντος) με έκταση 6.000 στρέμματα και τα Παλούκια (ή Καζικλί) με έκταση 2.800 στρέμματα.
Εγγραφείτε για να βλέπετε τις τιμές των προσφορών τη στιγμή που θα εγγραφείτε!
Ελληνικά
English