Το Ναύπλιο ή Ανάπλι είναι πόλη της Πελοποννήσου, πρωτεύουσα της Περιφερειακής Ενότητας Αργολίδας, έδρα του δήμου Ναυπλιέων και ο κυριότερος λιμένας της ανατολικής Πελοποννήσου. Είναι μια απ’ τις πιο γραφικές πόλεις της χώρας και υπήρξε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους κατά την περίοδο 1828 – 1833. Έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός.
Το Ναύπλιο είναι γνωστό για το Μπούρτζι, μικρό φρούριο χτισμένο σε νησίδα μέσα στο λιμάνι, για το Παλαμήδι, ενετικό φρούριο που δεσπόζει στην πόλη, για την Ακροναυπλία (τουρκ. Ιτς-Καλέ), έτερο φρούριο ενετικό, επί της ομώνυμης χερσονησίδας, καθώς και ως τόπος δολοφονίας του Ιωάννη Καποδίστρια.
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία στην τοποθεσία της σημερινής πόλης ίδρυσε ο Ναύπλιος τη Ναυπλία, η οποία οχυρώθηκε με κυκλώπεια τείχη. Αρχαιολογικά ευρήματα αποδεικνύουν την ύπαρξη της πόλης από τα μυκηναϊκά κιόλας χρόνια.
Το Ναύπλιο αποτελεί δημοφιλή προορισμό των κατοίκων της Αττικής και της Πελοποννήσου καθώς απέχει λίγο και από τις δύο περιοχές. Στα ομορφότερα κτήρια της πόλης είναι το μέγαρο Άρμανσμπεργκ (κατοικία του αντιβασιλέα της Ελλάδος Άρμανσπεργκ) καθώς και το αρχαιολογικό μουσείο στην πλατεία Συντάγματος. Στην πόλη λειτουργεί επίσης παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης.
Το ιστορικό κέντρο του Ναυπλίου βρίσκεται σε μια μικρή χερσόνησο στον Αργολικό κόλπο, βόρεια του υψώματος της Ακροναυπλίας, η οποία αποτελεί τον αρχικό πυρήνα της πόλης. Στους πρόποδες της Ακροναυπλίας και πάνω από την οδό Σταϊκόπουλου βρίσκεται ο Ψαρομαχαλάς, η παλαιότερη σωζόμενη συνοικία του Ναυπλίου.
Χρονολογείται από τον 13ο αιώνα και πήρε το όνομά της από τους ψαράδες. Κατά τη δεύτερη περίοδο τουρκοκρατίας πιθανώς ήταν η μόνη περιοχή του Ναυπλίου όπου κατοικούσαν Έλληνες. Εκεί βρίσκεται η εκκλησία της Αγίας Σοφίας, πιθανώς του 13ου αιώνα, η οποία ήταν η μόνη εκκλησία που επιτρεπόταν να λειτουργεί στην πόλη από το 1715 μέχρι το 1779-1780. Χαρακτηριστικές είναι οι δρομόσκαλές του.
Στην πλατεία του μαχαλά λειτουργούσε στρατιωτικό νοσοκομείο από το 1394 μέχρι το 1940 και τελικά γκρεμίστηκε το 1970. Το μόνο τμήμα του που σώζεται είναι το εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων. Κατά τον επανασχεδιασμό της πόλης μετά την Ελληνική Επανάσταση ο Ψαρομαχαλάς έμεινε ως είχε.
Στεγάζεται στο Νεοκλασικό κτίριο του Παλιού Παρθεναγωγείου Ναυπλίου ιδρύθηκε από τον Προοδευτικό Σύλλογο Ναυπλίου ο “ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ το 1951 την οποία επλούτισε με 3.500 τόμους βιβλίων, με δωρεές των μελών του.
Η βιβλιοθήκη λειτούργησε με δαπάνες του Συλλόγου για περισσότερο από ένα έτος. Στη συνέχεια και επειδή ο Σύλλογος δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει τις λειτουργικές δαπάνες της βιβλιοθήκης, την μετέτρεψε σε Δημόσια Βιβλιοθήκη και την παρέδωσε στο Υπουργείο Παιδείας (Υπουργείο Προεδρίας της Κυβερνήσεως) στις 13 Ιανουρίου 1952.
Στις αίθουσές της βιβλιοθήκης πραγματοποιούνται διαλέξεις, σεμινάρια, ημερίδες, διαγωνισμοί, συμπόσια, εκθέσεις ζωγραφικής και γλυπτικής. Από το βήμα της περνούν λόγιοι, συγγραφείς, άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών.
Μέσα στην πενηντάχρονη πορεία της έχει καταφέρει πολλά. Φιλοδοξεί όμως να προσφέρει ακόμη περισσότερα βελτιώνοντας συνεχώς τον τρόπο λειτουργίας της με την χρήση όσο το δυνατό περισσότερο των μέσων της σύγχρονης τεχνολογίας. Έχει εκδώσει αρκετά βιβλία και οργανώνει συνέδρια και ομιλίες μορφωτικού ενδιαφέροντος.
Στο Δανειστικό Τμήμα δανείζονται βιβλία σε όσους είναι μέλη αλλά και σε όσους επιθυμούν να γίνουν μέλη της Βιβλιοθήκης. Δικαίωμα να γίνει μέλος της Βιβλιοθήκης έχει ο καθένας.
Εκδίδεται κάρτα μέλους και μπορεί κάποιος να δανειστεί μέχρι 3 βιβλία για 15 ημέρες.
Κάρτα μέλους μπορούν να αποκτήσουν εκτός από τους ενήλικες και όλα τα παιδιά από την ηλικία των 6 ετών και άνω.
Όπως χαρακτηριστικά ονομάζεται από τους κατοίκους της πόλης, είναι το ομορφότερο και το ιδανικότερο Σημείο έναρξης περιπάτου και αποτελεί την αγαπημένη διαδρομή των Ναυπλιωτών.
Ο γύρος ξεκινάει μετά το πέρας της παραλίας από την Ακτή Μιαούλη, Μπανιέρες, και καταλήγει στην πλατεία της Αρβανιτιάς, σε συνολική απόσταση ενός χιλιομέτρου περίπου.
Κάτω από την πλατεία λειτουργεί οργανωμένη παραλία, όπου μπορεί κανείς να απολαύσει το μπάνιο του.
Σε όλη τη διαδρομή και με θέα τη θάλασσα δεσπόζουν τα βράχια της Ακροναυπλίας με τα επιβλητικά της τείχη.
Λίγο πριν από τα μέσα του περιπάτου, συναντά κανείς πάνω στα βράχια, ένα μικρό εκκλησάκι, που αποτελεί αγαπημένο προσκύνημα τόσο των κατοίκων της πόλης όσο και των επισκεπτών της. Πρόκειται για την Παναγίτσα, την Παναγία της Σπηλιάς, τη Santa Maria della Grotta των Βενετών. Η θέα προς τον Αργολικό κόλπο είναι από εδώ μοναδική.
Μετά την πλατεία της Αρβανιτιάς, μπορεί κανείς να συνεχίσει τον περίπατό του ανατολικά, στους πρόποδες του Παλαμηδιού, και να καταλήξει σε συνολική απόσταση 2,7 χιλιομέτρων περίπου στην αμμουδιά της παραλίας Καραθώνας.
Αν πάλι θέλει κανείς να επιστρέψει στην παλαιά πόλη, μπορεί να κατηφορίσει από την πλατεία της Αρβανιτιάς προς το Πάρκο του Σταϊκόπουλου και την Πύλη της Ξηράς.
Το ρολόι τοποθετήθηκε στην Ακροναυπλία σε ένα από τα ομορφότερα σημεία πάνω από την παλιά πόλη την εποχή του Όθωνα, επί της δημαρχίας του ιατρού Επαμεινώνδα Κωτσονόπουλου (1866-1878 και 1883-1890).
Το ρολόι Ήρθε από την Βαυαρία με δωρεά του Λουδοβίκου του Α΄, πατέρα του Όθωνα .Την περίοδο της κατοχής, οι Γερμανοί είχαν αποφασίσει να το ανατινάξουν, όμως οι αντιδράσεις των Ελλήνων ήταν έντονες.
Οι τότε άρχοντες της πόλης, μαζί με τον γραμματέας Εμμανουήλ Τερζάκης, είχαν καταφέρει να αναβάλλουν την καταστροφή του για ένα μήνα. Δυστυχώς, στις 3 Μαΐου του 1944, ανατινάχτηκε. Το ρολόι λειτούργησε ξανά στις 14 Σεπτεμβρίου του 1949 στις 5 το απόγευμα.
Η τουριστική επιτροπή της πόλης φρόντισε για την ανακατασκευή του, χρησιμοποιώντας τον μηχανισμό του ρολογιού, ο οποίος είχε σωθεί και φυλασσόταν στο δημαρχείο της Πόλης.
Εγγραφείτε για να βλέπετε τις τιμές των προσφορών τη στιγμή που θα εγγραφείτε!
Ελληνικά
English